Onderweg naar huis…

Heeeeey!

Het is nu 2 april en we varen van de Azoren richting IJmuiden. De storm hebben we  goed overleefd, en die 10 knopen snelheid hebben we gehaald! Het waait nog steeds hard, nu denk ik 5 bft, dus we zeilen nog steeds lekker door. De enige zeilen die we nu gebruiken zijn een gereefd grootzeil, een gereefde schoener, een fok en een binnenkluiver, de rest zit met seizingen vast, en volgens mij is het ook niet de bedoeling dat de reven eruit gaan of dat de andere zeilen losgaan. Nou ja, de buitenkluiver, gewoon grootzeil, gewoon schoener zijn ondertussen ook al gebruikt, aangezien het niet zo heel hard meer waait.

We staan nu voor de keuze of er een lange scheepsovername is, of een korte met een tussenstop. Een tussenstop zou wel leuk zijn, maar dat is dan maar voor 1 dag, dus niet heel uitgebreid, dus ik weet niet wat ik zou willen. Ook weet ik niet zeker meer of ik wel kapitein wil worden,

Dat stuk over school is heel positief! Als ik dit kan volhouden, en nog de toetsen die nu binnen zijn op tijd maken, staan er misschien alleen nog een paar dingen die op ‘inhalen’ staan, maar daar kan ik dan niets aan doen dus dat is dan niet mijn schuld. Arthur: wil je aan mijn Frans docent  zeggen dat ik de laatste weken met de Françaises hier aan boord zal oefenen met spreekvaardigheid, dan ga ik ervoor zorgen dat we een paar gesprekjes zullen hebben. Mijn cijfers zijn ook doorgekomen, dat is heel mooi! Eigenlijk had ik nog geen idee, vooral over Engels ben ik wel vrij blij!

Iets minder positief: ik ben nog een deur tegen gekomen, dus ik heb nog een mooie vinger! (ter info: de vorige deur was een week eerder en resulteerde in een zwarte duimnagel.) Dit is zeg maar vanaf de handpalm het tweede gewrichtje, dus geen nagel die eraf gaat vallen. Nu doet dus, terwijl ik type, mijn duim pijn door het spatie intypen, en mijn pink door het enter en backspace typen, maar het valt heel erg mee. Die pink heb ik gedaan door naar beneden te lopen, proberen om langs mensen in de gang komen, mijn hand tussen de wc-deur te stoppen en toen kwam er een golf langs die de deur dicht liet slaan. Nou pijnlijke vinger dus. Dit deed echt heel veel minder pijn dan die andere, misschien is mijn pijngrens daardoor lichtelijk verhoogd. Nu is het lichtelijk stijf, maar ik ga gewoon door, lekker incapabel. Mijn duim doet ook amper pijn meer, ik kan nu druk zetten, hem aanraken en een beetje knijpen. Sam zegt dat ie er snel af gaat vallen, en door die pink en duim samen mag ik nu van hem geen deuren meer aanraken, tot nu toe heeft ie me heel hiernaartoe gekregen en hij zou het fijn vinden om me de laatste 2 weken heel te houden. Ondertussen doet het helemaal geen pijn meer, mijn duim alleen maar als ik hem hard stoot.

Tot over twee weken!

PS: Waar ik eigenlijk wel heel blij van zou worden is als jullie heel misschien een lekkere appeltaart ofzo mee zouden kunnen nemen naar IJmuiden, dat zou heeeeel erg leuk zijn als dat lukt !